Vandaag een hutsepot gegeten klaargemaakt door de keukenprins(es) van de Kollebloem, Raymond, waarin aardpeer wel goed was vertegenwoordigd. Best wel lekker, en dan ook de moeite waard een artikel over die groente te schrijven. Een kleine groente, maar serieus gezond. Nog een bewijs dat kwantiteit hoegenaamd niets te maken heeft met kwaliteit.
In de kindertuintjes (het doel is kinderen opnieuw vertrouwd maken met de band planten of zaaien en oogsten) op de Kollebloem staan bladeren waarvan ik tot voor kort, om precies tot voor een paar maand, niet wist wat dat was. Tot mijn eigen schande. Maar goed ja. Nu weet ik dus dat dit de bladeren van de aardpeer zijn. Een artikel over die groente is wel op zijn plaats denk ik zo
In onze contreien is de aardappel een vaste waarde op het menu, in Oost-Azië rijst. Maar wat weten we van de aardpeer? Om eerlijk te zijn, tot voor een paar jaar was de groente me onbekend, bij mijn weten is hij hier nooit echt populair geweest. Een blik op de geschiedenis leert wel dat hij eens veel algemener gekend was. Maar wat weten we er nu nog van? Even snel zoeken leert me alvast dat hij gezond is en een snelle groeier. En we zitten mondiaal met een bevolking die snel groeit en dat de bebouwbare oppervlakte (voor landbouw) niet echt toeneemt. In tegendeel, de dessertificatie neemt alsmaar toe. Dus een snelle groeier die niet te veel eisen stelt is meer dan welgekomen denk ik. Dus daar zitten alvast kansen … Maar wat valt er nog te leren?
Geschiedenis
Oorspronkelijk is komt de aardpeer van over de Grote plas. Niet centraal, maar Noord-Amerika. Bronnen zijn teruggevonden bij de Huron-indianen waaruit valt af te leiden dat ze de aardpeer aten, we spreken dan over begin 17e eeuw. Hij was niet slecht, maar ook niet speciaal van smaak. Iets dat men at omdat het heel makkelijk te kweken was en nog gezond ook. Twee redenen om hem ook elders te introduceren. Men had er wel brood in gezien hier en hij was dan geëxporteerd naar Europa. Onze contreien bereikt werd hij hier zeer populair (want zoals gezegd, makkelijk te kweken en voedzaam) tot wanneer de aardappel op het toneel kwam. De aardpeer die niet bepaald zijn uiterlijk mee had, nog klein op de koop toe, dus veelal een prutswerk om klaar te maken, die werd verdrongen. De aardappel was groter, en wat groter is, is (volgens de logica) meestal beter. Zo ging toch lang de gedachtegang. Maar ondertussen heeft de mensheid zijn les geleerd (dit zeker niet gaan veralgemenen), meer is zeker niet altijd beter, kwantiteit en kwaliteit zijn heel verschillende zaken. En de aardpeer komt sinds enkele jaren hij weer op. En dan vooral in bedrijven die zich aan de niet conventionele gewassen wagen, onder andere bio-bedrijven. In Frankrijk is hij enorm populair. En eigenlijk is dat niet eens zo verwonderlijk. Ook een land dat in vele gevallen lak heeft aan traditionele waarden, het land van de Franse revolutie, waar mei ’68 echt voet aan wal kreeg (boulot, travaux, dodo), enz.
Vervanging van de aardappel
Als hij inderdaad zo gemakkelijk te kweken is, zou hij wel eens de aardappel weer kunnen vervangen. En inderdaad een interessante gedachtegang. Alleen, de patat is een bom van zetmeel, de aardpeer niet. Ze is voor veel zaken goed, maar dat dus niet, ze moet worden gezien als groente. Maar buiten de Lage Landen wordt ook de aardappel als groente gezien, niet als maaltijddrager. Dus dat obstakel valt alvast te overwinnen. Alhoewel, wij hier in de Lage Landen zijn nu eenmaal nogal behoudsgezind. Dus bij ons waar een portie patatten hoort bij elke maaltijd, zie ik dat nog niet gauw veranderen.
Een bijkomend voordeel is wel dat het vee er dol op is. Dat kan dus wel voor veetelers doorslaggevend zijn. Varkens kunnen uren wroeten naar de vrucht. Ook kippen doen er hun plezier mee en pikken met plezier in de vrucht. En ook konijnen zijn er dol op.
Hoe Planten?
Knol in de grond steken (liefst in maart), en het jaar daarop in de maanden januari of februari rooien. Maar let wel op, zo een snelgroeier heeft één groot nadeel. De plant mooi in een bepaald perkje houden is niet zo evident. Als je houdt van een Franse tuin waar alles mooi zijn plekje heeft is die groente niet echt ideaal. Tegen half september-oktober vormen zich de bloemen. die zijn geel en tot 14 centimeter in doorsnede. Dat hij wat in zich heeft van de zonnebloem is dan wel goed te zien. De plant bereikt volgroeid een hoogte van anderhalve tot 2,5 meter. In de maand november zijn de knollen pas volgroeid, dus dan pas oogsten. En liefst nog later op het jaar. In de grond blijven de knollen harder, en het aandeel vruchtensuiker neemt toe, wat ze direct ook smakelijker maakt
Eigenschappen
Wat wel dik in zijn voordeel spreekt, zetmeel ontbreekt dan wel, er zit een serieuze hoeveelheid inuline of vruchtensuiker in. Inuline is een plantenvezel en kan niet door de mens worden verteerd. Bij het koken wordt echter die inuline wel in fructose omgezet (als hij al wordt gegeten, zie ik rauw eten nog niet gebeuren), direct de verklaring voor de zoetige smaak van de groente eens die gekookt heeft. Dat de groente veel vezels bevat heeft nog een ander groot voordeel. Serieus goed voor de darmflora. En zegt een eeuwenoud Japans spreekwoord niet dat een gezond lichaam bij een goede darmwerking begint?
wouterbraeckman 
Plaats een reactie